تحلیل عدم قطعیت در بهینه سازی طراحی و بهره برداری از مخازن سدها

تحلیل عدم قطعیت مدلهای بهره برداری از مخازن، از جمله مسائلی است که علیرغم اهمیت فراوان در گذشته کمتر به آن توجه گردیده است. عدم قطعیت ها در بهره برداری از مخزن شامل جنبه های مختلفی است و در این مطالعه تنها عدم قطعیت هیدرولوژیکی مدلهای بهره برداری مورد بررسی قرار گرفته است. رویکرد مورد استفاده جهت تحلیل عدم قطعیت هیدرولوژیکی (جریان ورودی)، شبیه سازی مونت کارلو می باشد. بدین معنا که با استفاده از تحلیل مدلهای سری زمانی جریان تاریخی، یک مدل arma به آن برازش داده شده و سپس سریهای ساختگی متعددی تولید گردیده است. در ادامه به جای تنها استفاده از سری تاریخی از مجموعه این سریهای ساختگی (100 سری) استفاده گردیده است. مدل بهینه سازی منتخب جهت به دست آوردن سیاست بهره برداری از مخزن مدل آبدهی (yield) می باشد. در این رویکرد منحنی فرمان بهره برداری از مخزن (خروجی مدل آبدهی)، به جای خطوط جداکننده مناطق مختلف بهره برداری، باندهای جداکننده خواهد داشت. بر اساس سریهای ساختگی جریان می توان توابع عضویت هر یک از این باندها را توصیف نمود و به عبارتی یک منحنی فرمان فازی-آبدهی حاصل خواهد شد. بدین ترتیب خروجی مخزن جهت مصارف مختلف بر اساس رویکرد فازی مشخص خواهد شد. نکته جالب توجه در این منحنی فرمان آن است که بر خلاف منحنی فرمان معمول در اینجا ممکن است نیازهای مختلف با سطوح (احتمال) مختلفی تأمین گردند. به همین دلیل نتیجه خروجی مدل در دوره های خشکسالی هموارتر بوده و نیازها را با کمبودهای کمتر تأمین می نماید. در این مطالعه از آمار و اطلاعات سد دز به عنوان مطالعه موردی استفاده گردیده است و نتایج حاکی از وقوع کمبودهای با شدت کمتر در مقایسه با منحنی فرمان تاریخی می باشد.